Rachel dwa razy dziennie pokonuje pociągiem tą samą trasę. Rano i popołudniu, do i z Londynu. Prawie za każdym razem pociąg zatrzymuje się przy semaforze, a wtedy dziewczyna przygląda się mieszkańcom domów przy torach. Zwłaszcza tym spod numeru piętnaście i dwadzieścia trzy. Zaczyna sobie wyobrażać ich życie, poniekąd zaprzyjaźnić się z nimi. Ale Rachel nie dojeżdża do Londynu do pracy, tą straciła kilka miesięcy wcześniej. Od lat jest uzależniona od alkoholu, nałóg ten był przyczyną jej rozwodu. I właśnie w domu numer piętnaście meszka jej były mąż z nową żoną Anną i maleńką córeczką. Pewnej soboty Rachel upija się do nieprzytomności. Gdy budzi się w niedzielę rano ma rozbitą głowę, ale nie pamięta nic z minionego wieczoru. A właśnie w sobotę zaginęła mieszkająca w domu numer dwadzieścia trzy Megan. Czego świadkiem była Rachel? Wie, że ma to ogromne znaczenie, ale nie pamięta nic a nic.
Książkę świetnie mi się czytało. Historia przedstawiona z perspektywy trzech kobiet : Rachel, Anny i Megan. Ani sekundę nie opuszcza napięcie, bo autorka na każdym kroku zaskakuje nowymi faktami, a powiązania między bohaterami co rusz szokują.
źródło okładki: http://wydawnictwoswiatksiazki.pl/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz