29/52 Pójdę sama tą drogą Mary Higgins Clark
Bez entuzjazmu zabrałam się do lektury najnowszej książki Mary Clark. Spowodowane to było rozczarowaniem po przeczytaniu "Dziedziczki". Ale już po trzech rozdziałach zmieniłam zdanie.
Zan Moreland jest utalentowaną projektantką wnętrz, która zaczyna odnosić sukcesy w branży. Wszystkie zarobione pieniądze przeznacza na poszukiwania swojego trzyletniego syna, który został porwany i od dwóch lat nie znaleziono po nim śladu. W następstwie opublikowanych zdjęć, na których widać Zan znikającą z wyjętym z wózka synkiem, policja oskarża ją o porwanie własnego dziecka. Jej konta bankowe zostają wyczyszczone z pieniędzy. Nikt nie wierzy Zan, która twierdzi, że ktoś podszywa się pod jej tożsamość.
Postępowanie i sposób prowadzenia śledztwa przez detektywów irytuje. Tylko para przyjaciół Zan, Alvira i Willy, starają się jej pomóc.
Książka od pierwszej niemal strony trzyma w napięciu. Fabuła jest bardzo dobrze skonstruowana. Mankamentem jest myląca co treści okładka i mylący co do treści tytuł.
Zan Moreland jest utalentowaną projektantką wnętrz, która zaczyna odnosić sukcesy w branży. Wszystkie zarobione pieniądze przeznacza na poszukiwania swojego trzyletniego syna, który został porwany i od dwóch lat nie znaleziono po nim śladu. W następstwie opublikowanych zdjęć, na których widać Zan znikającą z wyjętym z wózka synkiem, policja oskarża ją o porwanie własnego dziecka. Jej konta bankowe zostają wyczyszczone z pieniędzy. Nikt nie wierzy Zan, która twierdzi, że ktoś podszywa się pod jej tożsamość.
Postępowanie i sposób prowadzenia śledztwa przez detektywów irytuje. Tylko para przyjaciół Zan, Alvira i Willy, starają się jej pomóc.
Książka od pierwszej niemal strony trzyma w napięciu. Fabuła jest bardzo dobrze skonstruowana. Mankamentem jest myląca co treści okładka i mylący co do treści tytuł.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz